"Μια ανάμνηση για να γείρεις κοντά της"

Διάφανα Κρίνα (Αποθήκη Μύλος, 26.03.2006)
(Εκπληκτική (για ακόμα μία φορά) συναυλία)

Μάλλον είναι περιττό να αναφέρω τι έχασε όποιος δεν παραβρέθηκε, οπότε θα παραθέσω απλώς το playlist (όχι με την ακριβή σειρά που ακούστηκαν αλλά σίγουρα όλα όσα ακούστηκαν).

Το σώμα αυτό είναι δειλό
Καταρχήν
El hombre solo
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
Καινούργιος τόπος
Χρειάζομαι μέρες
Ζωή σαν τη δικιά μου
Σκισμένος χαρταετός
Απ' τ' άπειρο σε σένα
Παράδεισος
Ό,τι απόμεινε απ' την ευτυχία
Διάφανα Κρίνα
Τα χρόνια μου ναύαγησαν στις ξέρες σου
Μουχλαλούδα : Η μπαλάντα της φωτιάς
Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός
Η γιορτή
Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
Μπλε χειμώνας
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του Φθινοπώρου δείλι
Μέρες αργίας
Δίπλα σου σαν ... πάντα
Στιγμές
+ 4 καινούργια τραγούδια



Υπενθύμιση

Τα Διάφανα Κρίνα την Κυριακή στην Αποθήκη του Μύλου!
(Δεν πιστεύω να λείψει κανείς!)



"I need to live in dreams today..."

Εξαιρετικοί. Η εν μέσω καπνών είσοδος των Echo and the bunnymen στη σκηνή (κατά τις 23:30) συνοδεύτηκε από το θερμό, παρατεταμένο χειροκρότημα των παρευρισκομένων. Η φωνή του Ian McCulloch ήταν αψεγάδιαστη (όπως και η εμφάνισή του. Σαν να μην τον άγγιξε ο χρόνος). Η ένταση είχε τον κύριο λόγο. Ο ήχος ήταν πολύ καλός (ή σωστότερα καθαρός). Οι επιλογές των τραγουδιών ήταν τέτοιες που θα μπορούσαν άνετα να βρίσκονται σε δίσκο με τα greatest hits τους.

Ξεκίνησαν με το Going up και μεταξύ άλλων ακούστηκαν τα Stormy weather, Dancing horses, Seven seas, All that jazz, Killing moon, In the margins, Rescue, Nothing lasts forever,... Οι κιθάρες του Will Sargeant και ο drummer (ο οποίος φορούσε μπλούζα The Walkmen!) έκλεψαν την παράσταση. Μετά από δύο encore και δύο περίπου ώρες επί σκηνής αποχώρησαν αφήνοντάς μας ενθουσιασμένους. Εν ολίγοις. Όσοι τους είχαν ξεγράψει θα πρέπει να αναθεωρήσουν. Είκοσι (και βάλε) χρόνια στο χώρο και ακόμα ακούγονται το ίδιο περίφημα. Μέχρι την επόμενη φορά...



"Everything all the time"

Ακούστε το "The funeral" από τον πρώτο δίσκο, 'Everything all the time' των Band of horses! Θα προκαλέσουν αίσθηση.





"A hundred miles off"

"We're all very proud of this. There are no dips, so it is very different in that regard. We've always been pretty heavy, and this seems a little lighter. I mean, it still sounds like the same band. But it has a lot less organ involved... 'Louisiana' is light and fun sounding. We added a trumpet line, and it has a very Dylan 'Basement Tapes'-era feel to it. 'All hands and the cook' has a sort of swingtime feel to it. It is probably our best song we did, and you could say it sounds like a modern Leonard Cohen. 'Danny's at the wedding' is straight up Walkmen-sounding."
Hamilton Leithauser



"Fear is on our side"

"On 'Fear is on our side' the songs stretch and breathe, and rush to fill up all available space, seeping in like a beautiful, poisonous gas. It recalls eerie dark nights and cloud-filled skies: intimate, poignant, and elegiac. The delicacy and beauty of the songs demand a careful eye, a steady hand, and hush tones of voice, as we are peering at all of the intricate nooks and crannies under museum glass."

Follow their traces