"Hissing fauna, are you the destroyer?"

Όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο πιο μεγαλοφυή τον βρίσκω. Έμπνευση που ξεχειλίζει, νέος ήχος πιο άμεσος, συνθέσεις που είναι πολύπλοκα όμορφες, ... Θα στοιχειώσει το cd player σας (αν αυτό δεν έχει συμβεί με το "Neon Bible" των Arcade fire ή το "Friend and foe" των Menomena ή το "Myth takes" των !!! ή το... )



"Now that the feeling is gone"

Candylion. Η δεύτερη (η προηγούμενη ήταν το Yr Atal Genhedlaeth) δισκογραφική κυκλοφορία του Gruff Rhys, τραγουδιστή των Super furry animals (οι οποίοι κυκλοφορούν νέο δίσκο των Μάιο. Ζήτω!) γεμάτη εξαίσια ακουστικά pop διαμαντάκια (μιας και η διάρκεια καθενός από αυτά είναι τρίλεπτη με εξαίρεση το "Skylon!", που δεκατρία λεπτά μετά την έναρξή του ρίχνει την αυλαία σε μία από τις ομορφότερες μουσικές εμπειρίες που θα σας επιφυλάσσει το 2007) διανθισμένα άλλοτε με έγχορδα, άλλοτε με ξυλόφωνο, άλλοτε με τα γνώριμα ηλεκτρονικά κολπάκια για τα οποία αγαπήσαμε και το συγκρότημά του, άλλοτε με διάθεση για country, jazz, folk πειραματισμούς, άλλοτε με τα διακριτικά φωνητικά της Lisa Gen (μεγάλη ανακάλυψη!), άλλοτε ... Μην τα περιμένετε όλα από μένα. Ακούστε ένα δείγμα και αναζητήστε τα υπόλοιπα (ώστε μετά να τον αγοράσετε)!



"Breathing in the city, feeling always trapped..."

Έχω εθιστεί στο νέο ομότιτλο δίσκο (μόλις ο τρίτος τους) των Closer (ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα παγκοσμίως (έστω και αν η καταξίωση έχει αργήσει) που καταφέρνει να μας κάνει περήφανους με το γεγονός ότι είναι Έλληνες). Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι πως θα μεγεθύνω τις ημέρες μου για να προλαβαίνω να τον ακούω περισσότερο. Δικαιολογημένα! Το προηγούμενο τους δισκογραφικό κατόρθωμα κυκλοφόρησε το 2000 (ενώ ένα χρόνο αργότερα (6 Δεκεμβρίου συγκεκριμένα) εμφανίστηκαν για τελευταία φορά στη Θεσσαλονίκη). Η αναμονή λοιπόν άξιζε. Απόλυτα. Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου! Ο ενθουσιασμός μου παρά τις αμέτρητες ακροάσεις του (υπολογίστε κατά μέσο όρο 7 φορές ημερησίως x εβδομάδα = όχι αμέτρητες) κρατεί καλά. Ο ήχος τους λάμπει, οι συνθέσεις ...

Υπομονή (στη θέση σας θα έσπευδα να τον προμηθευτώ για να την αποφύγω!). Mέχρι σύντομα αναπνεύστε... με ένα δείγμα.



"I'm not in this movie... anymore"

Εκτροχιασμός από τις ράγες της ζωής και απώλεια ενός αντικειμενικού κριτικού. Ο άνθρωπος που το όνομά του αποτέλεσε όρο συνώνυμο με ένα περιοδικό (για μένα σίγουρα), που τα τελευταία 6 (τουλάχιστον) χρόνια διάβαζα τα κείμενά του (έστω και αν κάποιες φορές δε συμφωνούσα), που κάθε Πέμπτη (και παλιότερα τις Παρασκευές) ήταν ο λόγος που η μέρα μου ξεκινούσε με επίσκεψη στις ηλεκτρονικές σελίδες του Αθηνοράματος, που δίδαξε κινηματογράφο μέσα από βιβλία αφιερώματα σε σημαντικά πρόσωπα, που οι σε βάθος γνώσεις με το αντικείμενο ενασχόλησής του ήταν αμέτρητες, που λάτρευε το σινεμά και το αποδείκνυε με κάθε ευκαιρία, ... αποχαιρέτησε τη ζωή. Ο λόγος για τον Μπάμπη Ακτσόγλου! Η ανάγνωση της δυσάρεστης είδησης με συγκίνησε (Ναι. Δεν ντρέπομαι. Δάκρυσα και ας μην τον συνάντησα ποτέ). Ένιωσα σαν να έχασα κάποιον πολύ κοντινό μου άνθρωπο. Δεν ήθελα να το πιστέψω και συνεχίζω να μη θέλω. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει η δυνατότητα να γυριστεί ξανά η τελευταία σκηνή. Το έργο του ήταν σπουδαίο (σκέτη απόλαυση), το τέλος όμως ξαφνικό. Δεν έπρεπε να τελειώσει, όχι τόσο σύντομα. Τα λόγια είναι πλέον περιττά. Η προσωπικότητά του αιχμαλωτίστηκε στην καρδιά μου. Κάθε φορά που θα μαγεύομαι από τις ταινίες του Hitchcock και του Bergman (πρόσφατα επιμελήθηκε τις επανεκδόσεις τους) θα νιώθω την αύρα του παρούσα.

Και για αντίο ένα τραγούδι από το υποτιμημένο αριστούργημα ("Neon golden") των The Notwist.




"Little Miss Sunshine"

Ταινία που θα σας ταξιδέψει (ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι είναι road movie) χάριν στο γλυκόπικρο και συναισθηματικό σενάριό της, στις εύστοχες ατάκες που διαθέτει, στις υποκριτικές ικανότητες των πρωταγωνιστών (τους οποίους αποτελεί μία οικογένεια! Κάθε μέλος της ζει στο δικό του μικρόκοσμο και έρχεται αντιμέτωπο με διαφορετικά προβλήματα, οπότε είναι αναπόφευκτο το προβλέψιμο φινάλε), στις ανάσες γέλιου που απλόχερα θα σας προσφέρει (σημείο στο οποίο εντοπίζεται και το πλεονέκτημά της), στις σιωπές που τις ντύνει με τη μουσική των (σπουδαίων) DeVotchKa (υπογράφουν το μεγαλύτερο μέρος του soundtrack (συστήνεται ανεπιφύλακτα η αγορά του), ενώ ακούγεται και το "Chicago" του εξαιρετικού και αγαπημένου μουσικού Sufjan Stevens). Και για να μην το ξεχάσω. Θα σας θυμίσει το The Royal Tenenbaums.

Συμπέρασμα; Με δύο λέξεις, θα γελάσεις! Με τρεις, μην τη χάσεις!

ΥΓ. Ατελείωτες ώρες περίμενε στο συρτάρι (του μυαλού μου) η κριτική της ταινίας μέχρι να τύχει της προσοχής μου. Κάλλιο αργά...

ΥΓ. (2) Κινηματογραφικές προτάσεις στο πρόσφατο post του Νάσου.



"My love's another kind"

Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι θα διαθέτουν το 'Yellow house' των Grizzly bear. Ποιος ο λόγος να συμβαίνει αυτό θα αναρωτηθούν μερικοί; Απλό. Είναι μία από τις πιο απολαυστικές μουσικές κυκλοφορίες της προηγούμενης χρονιάς. Υπέροχα φωνητικά, ακουστικές κιθάρες, πανέμορφες μελωδίες που είναι ικανές να ραγίσουν μέχρι και βουνά, ήχοι που χάνονται στο σύμπαν της μαγείας, κάποιες εξάρσεις και πάρα πάρα πάρα πάρα πολλές... (εναλλακτικά αμέτρητες) συγκινήσεις. Τι να πρωτοξεχωρίσεις (αναγκαστικά έπειτα από κάθε ακρόαση και κάποιο άλλο τραγούδι)! Από το "Easier" μέχρι το "Plans" και από το "Knife" μέχρι το "Colorado" καθηλωτικός. Από την άλλη πλευρά είναι περιττό να εκθειάζω ένα δίσκο χωρίς απόσπασμα. Πιέστε εδώ και ακούστε τον όλο. Προτείνω να αναζητήσετε (αν και είναι ευκολότερο να σας τα προσφέρω όλα σε ένα αρχείο!) όλες τις session ηχογραφήσεις (και ήταν πολλές) που μας χάρισαν πέρυσι. Αξίζουν!

ΥΓ. Εξαιρετική η εκπομπή του Μπάμπη Αργυρίου στον 88μισό. Λατρεύεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Συντονιστείτε κάθε Δευτέρα από τις 17:00 μέχρι τις 18:00.



"This sentence will ruin/save your life"

Η Δέσποινα (πάντα κεφάτη, χαμογελαστή, εκθαμβωτική, γοητευτική και ευγενική) συνήθιζε να λέει (με τρυφερότητα):

"Η ζωή θέλει βιασμό. (Οπότε) Βίασε τις καταστάσεις (και θα νιώσεις περίφημα)"

Προφανώς αυτήν την πρόταση είχαν στο μυαλό τους και οι Born Ruffians όταν έγραφαν το "This sentence will ruin/save your life" χαρίζοντάς μας μία συναρπαστική μουσική σύνθεση! Ακούστε το και προσπαθείστε να αντισταθείτε στον πειρασμό (αν και μεταξύ μας δεν έχετε καμία πιθανότητα επιτυχίας) να πατήσετε το repeat!

ΥΓ. O 88μισό επέστρεψε δριμύτερος με ένα όμορφο πρόγραμμα, το οποίο έχει τις προοπτικές να κατακτήσει τις καρδιές κάθε εναλλακτικού ακροατή (άλλοι υπόσχονταν radiolution, άλλοι τελικά θα το πραγματοποιήσουν). Οι εκπομπές του Μπάμπη Αργυρίου [ένα από τα αστέρια του mic.gr (αρκετοί από τους συμμετέχοντες σ' αυτό έριξαν φως σε ανεξερεύνητους τόπους της δισκογραφίας μέσω των κειμένων τους στο σπουδαιότερο ελληνικό περιοδικό / fanzein, το Fractal press)] και του Βασίλη Σίντου (atraktos και Yard Trip 7) αριστεύουν! Όχι πως οι υπόλοιπες υστερούν!.



"Endless illumination"

Ο Δημήτρης Δανίκας (δε νομίζω να χρειάζεται να δηλώσω ξανά ότι είναι ο αγαπημένος μου κριτικός) εντυπωσιάζει για ακόμα μία φορά (θαυμάσιος σε βαθμό αηδίας!) με τον τρόπο γραφής και τις απόψεις του. Και όσοι τον κατηγορούν ότι δεν στηρίζει τον ελληνικό κινηματογράφο ορίστε ένα δείγμα από το φύλλο των Νέων της προηγούμενης Παρασκευής που θα τους κάνει να αναθεωρήσουν!
.
"... Στα ίσα και με βάση όσα έχω δει μέχρι τώρα, το «Ροζ» του Αλέξανδρου Βούλγαρη πάνω, πολύ πάνω από το «Thank you for smoking» που πάει για Χρυσές Σφαίρες. Και αν η υβριστική, ανάποδη σκηνοθεσία του Γιάννη Οικονομίδη στην ταινία «Με την ψυχή στο στόμα» ομιλούσε την αγγλική, ε, τότε ο Ερρίκος Λίτσης θα είχε πολλές πιθανότητες να βρεθεί στην πεντάδα των υποψηφίων των Όσκαρ, ακολουθούμενος από τη Μαρία Κεχαγιόγλου και τη Μαρία Ναυπλιώτου για τους δεύτερους γυναικείους ρόλους. Κι όμως καμία από τις δύο δεν έχει εξασφαλίσει μέχρι στιγμής συγκεκριμένη ημερομηνία προβολής. Ενώ αν ήταν made in USA τα μειράκια της ελληνικής δημοσιογραφίας θα εκλιπαρούσαν μια κουβέντα από τον Λίτση και οι θεατές θα ήξεραν απ' έξω και το νούμερο εσωρούχων της Ναυπλιώτου! "
.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ.
.
ΥΓ. "Η ψυχή στο στόμα" θα προβάλλεται από 22 Φεβρουαρίου στον Μικρόκοσμο!
.



"There is no time ... to analyse" (εναλλακτικός τίτλος "The prestige")

Άφθονες ποσότητες μαγικής αύρας και επιβλητικής ατμόσφαιρας με ανυποψίαστους θεατές την ψευδαίσθηση, τα κόλπα, τον αθέμιτο ανταγωνισμό και τους εντυπωσιασμούς. Ωραίες ανδρικές ερμηνείες προεξέχοντος (είναι σωστά ορθογραφημένη η λέξη;) εκείνης του Michael Caine και σκηνοθετικά ευρήματα που διατηρούν το ξεχωριστό ενδιαφέρον του ιδιόμορφου θρίλερ μέχρι το τέλος. Η πιο γλυκιά εκθαμβωτική εξαπάτηση με παράπλευρα νοήματα (για όσους τη βρουν αδιάφορη) και φινάλε με το αριστουργηματικό "Analyse" του Thom Yorke! Πειράζει που συνεχίζω ακόμα να συγκινούμαι με μαγικά;



"The birth and death of the day"

Ήρωας της χρονιάς (ή ένας άνθρωπος που πρέπει να λατρέψεις): Γιάννης Σημαντήρ(Ω)ας (ΔΓιαμάντΓια, 9.58 fm, καθημερινά 12:00 με 01:00)
Ραδιοφωνική εκπομπή: Οι... πολιτισμένοι (ΝΕΤ 105,8, καθημερινά 17:00 με 18:00)
Δίσκος: Thom Yorke - The eraser
Single: Justin Timberlake - My love (feat. T.I.)
Η τριπλέττα της χρονιάς
(από το μουσικό παράδεισο, τον Καναδά): Sunset rubdown, Destroyer, Swan Lake (ή αντίστοιχα Spencer Krug, Dan Bejar, Carey Mercer)
Pop διαμάντι:
Peter Bjorn and John - Writer's block
Ηλεκτρονικός δυναμίτης:
Junior boys - So this is goodbye

Βραβείο παραγωγικότητας:
Sufjan Stevens και Xiu Xiu

Βραβείο post rock κυριαρχίας:
Mogwai

Αναπάντεχη εμμονή:
Grizzly bear - Yellow house

Δισκογραφική επιστροφή - όνειρο:
TV on the radio - Return to Cookie Mountain

Ambient αισθητικής:
Tim Hecker - Harmony in ultraviolet

Εκστατικού πειραματισμού:
Liars - Drum's not dead

Πολυεθνικό ντεμπούτο:
The Decemberists - The crane wife

Σπουδαιότεροι αντιπρόσωποι του σκληρού ήχου:
Mastodon, Ministry και Converge

Soundtrack
(και όχι ταινία): 'The fountain' του Clint Mansell με τη συμμετοχή των Kronos Quartet και των Mogwai
Απόλυτη απογοήτευση:
The Concretes - In colour

Συναυλίες:
Liars, κάθε εμφάνιση του 2L8, Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες (μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη), Film (με Zebra tracks)
Μουσικό online περιοδικό:
Stylus και Pitchfork

Έντυπο:
Athens Voice και Parallaxi

Μουσικό forum:
ateaseweb

Δισκοπωλείο:
Λωτός (φιλικό περιβάλλον, μεγάλη ποικιλία, ικανοποιητικές τιμές)

Τηλεοπτική σειρά:
Lost

Λίστα
(που θα μπορούσε να είναι δική μου): Εκείνη του
Winter Academy
Χειρότερη λίστα:
του (κατά τ' άλλα ημιαγαπητού) Γιάννη Πετρίδη και Κώστα Ζουγρή

Βραβείο Παντογνώστη
: Νίκος Κομνηνός

Διαφήμιση της χρονιάς:
The radiolution ... has begAn

Follow their traces