"Whatever turns you on, whatever gets you off"

Τις τελευταίες είκοσι μέρες, 28 bloggers συζήτησαν, σχολίασαν, ξανάκουσαν, επέκριναν, διαφώνησαν, πιάστηκαν στα χέρια, προπαγάνδισαν, επηρέασαν, συμφώνησαν, παθιάστηκαν και ψήφισαν τους αγαπημένους τους δίσκους για το 2007. Τελικά, κατέληξαν στα παρακάτω:
Νο.30 The Besnard Lakes - The Besnard Lakes are the dark horse
Νο.29 Kanye West - Graduation
Νο.27 Nick Cave & Warren Ellis - The assassination of Jesse James
Νο.27 UNKLE - War stories
No.25 65daysofstatic - The destruction of small ideas
Νο.25 Α place to bury strangers - Α place to bury strangers
Νο.24 The Callas - D.I.Y. or die
Νο.22 Bjork - Volta
Νο.22 Βeirut - The flying club cup
No.21 LCD soundsystem - Sound of silver

Νο.20 Yeasayer - All hour cymbals
Νο.19 John Maus - Love is real
Νο.18 Roisin Murphy - Overpowered
Νο.17 iLiKETRAiNS - Elegies to lessons learnt
No.16 Richard Hawley - Lady’s bridge
Νο.15 Sunset rubdown - Random spirit lover
Νο.14 Εfterklang - Parades
Νο.13 The good, the bad & the queen - The good, the bad & the queen
Νο.12 Siouxsie - Mantaray
Νο.11 Τhe Klaxons - Myths of the near future

Νο.10 Arcade fire - Neon Bible
Νο.09 Panda bear - Person pitch
No.08 PJ Harvey - White chalk
No.07 Of Montreal - Hissing fauna, are you the destroyer?
No.06 Jens Lekman - Night falls over Kortedala
No.05 Battles - Mirrored
No.04 Burial - Untrue
No.03 Feist - Reminder
No.02 Radiohead - In rainbows
No.01 The National - Boxer



"I follow (you) to the edge of the earth and fall off"

1. Radiohead - In rainbows
"It’s as brazen, bold and brilliant as anything it’s done thus far. A clear sign that Radiohead will continue to reinvent themselves and drop more jaws along the way. A masterpiece."

2. Spoon - Ga ga ga ga ga
3. Sunset rubdown - Random spirit lover
4. Efterklang - Parades
5. 65daysofstatic - The destruction of small ideas
6. The National - Boxer
7. 
Oxbow - The narcotic story
8. The Besnard Lakes - The Besnard Lakes are the dark horse
9. Frog eyes - Tears of the Valedictorian
10. Closer - Closer
11. Air formation - Daylight storms
12. Jens Lekman - Night falls over Kortedala
13. Of Montreal - Hissing fauna, are you the destroyer?
14. Panda bear - Person pitch
15. Animal collective - Strawberry jam
16. Menomena - Friend & foe
17. Okkervil River - The stage names
18. Blonde Redhead - 23
19. Arcade Fire - Neon Bible
20. Dälek - Abandoned language



"Winter gets cold in ways you always forget"

2. Spoon - Ga ga ga ga ga

Θεσπέσιος κιθαριστικός δίσκος με υπέροχα αποσπασματικούς στίχους και την πανέμορφη φωνή του Britt Daniel (άλλοτε συναισθηματική, άλλοτε απότομη), με το πιάνο, το ντέφι, το μπάσο, τα παλαμάκια και σε μερικά σημεία τη δειλή εμφάνιση του τσέλου, των πνευστών και της ακουστικής κιθάρας να συνεισφέρουν ρυθμικά, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αφοπλιστικά γοητευτικό και να μας χαρίζει ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις. Η παραγωγή δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια αποκαλύπτοντας τη δημιουργικότητα και τις πλούσιες ιδέες τους, ενώ απουσιάζει οτιδήποτε περιττό στις ενορχηστρώσεις του Ga ga ga ga ga. Η μικρή του διάρκεια (36 λεπτά) ενδείκνυται για επανειλημμένες ακροάσεις!

Spoon - You got yr. cherry bomb

Spoon - Rhthm & soul

Spoon - Black like me



"Can you live with the way they make you look unreal?"

3. Sunset rubdown - Random spirit lover


Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά! Μία σπουδαία κυκλοφορία. Μελωδίες που επεκτείνονται, μετασχηματίζονται, μεταμορφώνονται, μελωδίες που χτίζονται η μία πάνω στην άλλη χωρίς όμως να χάνεται η συνοχή, κιθαριστικός δυναμισμός, περίεργες ενορχηστρώσεις, σκόρπιες ιδέες και διάχυτη δημιουργικότητα και φυσικά, οι εξαίσιοι στίχοι και τα φωνητικά που αρκετές φορές λειτουργούν ως επιπλέον μουσικό όργανο. Συχνά, στην ερμηνεία των τραγουδιών, συμμετέχει και η Camilla Wynne Ingr προσθέτοντας επιπλέον ομορφιά. Αν όλα αυτά συνδυαστούν με τον τρόπο που αγγίζει τα πλήκτρα ο Spencer Krug, τότε είναι αυτονόητο γιατί έκλεψε, φέτος, ο συγκεκριμένος δίσκος την καρδιά μου.





"Cutting ice to snow"

4. Efterklang - Parades

Μελαγχολικά εύθραυστες συνθέσεις με πλούσιες ενορχηστρώσεις (τα έγχορδα και τα πνευστά στήνουν πανηγύρι) και ηλεκτρονικές παρεμβολές (πολύ λιγότερες σε σχέση με το "Tripper"), μελωδίες απόκοσμης, ονειρώδους ομορφιάς με τα φωνητικά των τριών χορωδιών να προσθέτουν τόνους μαγικής ατμόσφαιρας και αποστομωτικά άψογη, για ακόμα μία φορά συσκευασία. Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν τις συγκινήσεις που χαρίζει (απλόχερα) ο νέος δίσκος ("Parades") των Δανών Efterklang. Η επένδυση (τουλάχιστον προσωπικού χρόνου) που κάθε μουσικόφιλος οφείλει να πράξει.




"These things you can't unlearn"

5. 65daysofstatic - The destruction of small ideas


Πλημμυρισμένο με περίτεχνα δομημένες συνθέσεις, κιθαριστικές εναλλαγές, σεμιναριακή χρήση των παύσεων και της σιωπής, αλλεπάλληλες ηχητικές επιθέσεις και υποχωρήσεις σε ανύποπτες στιγμές, καταιγισμός συναισθημάτων χωρίς φωνητικά, ηλεκτρονικές παρεμβολές, καταπληκτικές μελωδίες, πιάνο και samples, γοητευτικά λυσσασμένα drums, βιολιά (!), χορταστικές ευωδιές θορύβου, εκλεκτές συμμετοχές, κρυμμένες εκπλήξεις, άφθονες ποσότητες δημιουργικότητας. Το αποτέλεσμα για τρίτη φορά (μετά τα "The fall of math" και "One time for all time") απλά, αποκαλυπτικό.

65daysofstatic - A failsafe

65daysofstatic - Primer



"Everything I love gets lost in drawers"

6. The National - Boxer

Υπέροχα φωνητικά (ο τρόπος που τραγουδάει, που ψιθυρίζει, που μουρμουρίζει ο Matt Berninger είναι γλαφυρός, αποτυπώνοντας άριστα τα συναισθήματα), μελαγχολικά ρομαντικά τραγούδια με εξαίσιους στίχους, πανέμορφες μελωδίες (με το πιάνο και τις ακουστικές κιθάρες να πρωταγωνιστούν) που είναι ικανές να ραγίσουν μέχρι και βουνά, πλήθος εγχόρδων και πνευστών (αυτά δε γινόταν να απουσιάζουν. Συμπληρώνουν ιδανικά τις συνθέσεις), άριστες ενορχηστρώσεις για ακόμα μία φορά από τον Padma Newsome (συμμετέχει στους Clogs), ο Bryan Devendorf στα drums να σκορπάει ενθουσιασμό, ήχοι που χάνονται στα μονοπάτια της μαγείας, κάποιες εξάρσεις και αμέτρητες συγκινήσεις. Απαραίτητος.






"Trouble that will trouble the world"

7. Oxbow - The narcotic story

Πιάνο και όργανο, έγχορδα (βιολί, τσέλο) και ορχηστρικά στοιχεία δίπλα σε θορυβώδεις κιθάρες, μπάσο και drums. Το ιδανικό soundtrack για τις ιστορίες του Eugene Robinson. Οι στίχοι και κυρίως, η ερμηνεία του είναι ο βασικός άξονας του δίσκου. Κραυγές, απαγγελίες, ψίθυροι, ανάσες, ουρλιαχτά βουτηγμένα στο συναίσθημα (θυμός, απόγνωση, δυσφορία). Με blues επικάλυψη, αναπάντεχα ξεσπάσματα και χαοτική συνοχή. Παρούσες και οι μελωδίες! Συνθέσεις, άλλοτε απλές, άλλοτε βασανιστικές, άλλοτε σύνθετες, άλλοτε εφιαλτικές, πάντα όμως άκρως ενδιαφέρουσες (και όχι μόνο). Θρίαμβος!



"Well Oxbow is an artistic enterprise with highly emotional, intellectual underpinnings. Fighting is a highly emotional and intellectual enterprise that may or more than likely may not have anything to do with art. Creating art is infinitely more satisfying. But I like dominating other men who deserved it as well."
Eugene Robinson



"You knew to gather your life's work and shred it to pieces"

8. The Besnard Lakes - The Besnard Lakes are the dark horse

45 λεπτά αιθέριων φωνητικών μεταξύ Jace Lasek και της συζύγου του Olga Goreas, τα οποία αγναντεύουν από ψηλά, χάρη στη μίξη και την παραγωγή του ήχου, σπουδαίων ενορχηστρώσεων, κιθαριστικών ξεσπασμάτων, αργόσχολων solo (τα οποία αν και μυρίζουν παρελθόν, έχουν φρεσκοβαφτεί με σήμερα και διατηρούνται θελκτικά), πλήθους εγχόρδων, ονειρικών pop μελωδιών, shoegaze και post rock αισθητικής, παιχνιδιάρικα πειραματικών δομών, σκοτεινής ατμόσφαιρας, αξιομνημόνευτων drums, μοναδικού δημιουργικού στίγματος, ψυχεδελικών μυρωδιών, εκλεκτών συμμετοχών, χορωδίας και πνευστών, πλήθους ιδεών (σε κάθε ακρόαση συναντάς και κάτι καινούργιο)... . Πιο απλά, θησαυρός. Οι προβολείς της προσοχής σας ας πέσουν πάνω του.




"And when am I ever going to feel the sting of your sun?"

9. Frog eyes - Tears of the Valedictorian


Κιθαριστικές μελωδίες (από τον McCloud Zicmuse) που συνοδεύουν ιδανικά τη νοσταλγικά όμορφη, αλλά ιδιαίτερη και γεμάτη εκφραστική ουσία φωνή του Carey Mercer, ο οποίος χρησιμοποιεί τους ψιθύρους, τις κραυγές, τις παύσεις, τα ουρλιαχτά, την αίσθηση του επείγοντος και της αγωνίας, το έντονο πάθος του και κάθε εναλλακτικό τρόπο δραματοποίησης για να καλλωπίσει τα τραγούδια, νευρικά πλήκτρα που εικονογραφούν ιδανικά τους παράξενους στίχους, έξοχο μπάσο από τον Michael Rak, σφυροκοπήματα και χάδια των drums από την Melanie Campell (γυναίκα του Carey, η οποία δουλεύει ως νοσοκόμα σε τμήμα νεφροπαθών), άριστη αίσθηση του χαώδους μέτρου. Λόγοι για να μυηθείτε στον παραμυθένιο (αν και όχι απαραίτητα φωτεινό) κόσμο των Frog eyes. Το "Tears of the Valedictorian" είναι αριστούργημα που επανακαθορίζει τα όρια της μουσικής δημιουργίας.



"This is the sound in your soundless empire"

10. Closer - Closer

Έξι χρόνια μετά, έρχεται η στιγμή να απολαύσουμε τη νέα κυκλοφορία του συγκροτήματος που λατρέψαμε με το "In the market", που συνεχίσαμε να αγαπάμε με το "Suddenly comes..." και παρά τη μακρόχρονη απουσία του δε σταματήσαμε να εκτιμάμε. Το "Closer" περιέχει εξαίσιες και αξιοζήλευτες μουσικές στιγμές, σε βαθμό που μετά από κάθε τραγούδι επιφωνήματα ενθουσιασμού, ευτυχίας, ικανοποίησης και αγαλλίασης αναβλύζουν σαν πίδακες. Η αλλαγή στη σύνθεσή τους (για ακόμα μία φορά. Με σημαντικότερη την αποχώρηση του Τάσου Παπαστάμου μετά την ηχογράφηση) δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι Closer διαθέτουν διαολεμένες ποσότητες ταλέντου, φαντασίας και αστείρευτης έμπνευσης.

Συνδυάζουν αριστοτεχνικά τις εκλεκτές μελωδίες και την στιχουργική αρτιότητα, την ικανότητα να ερωτοτροπούν με τα ηλεκτρονικά και να προσθέτουν νέα στοιχεία στον ήχο τους, τις εναλλαγές φωνητικών μεταξύ Βαγγέλη και Ανδρέα Παππά και τις υπέροχα παθιασμένες ερμηνείες, τη μελαγχολία με την αισιοδοξία, τις ξεχωριστές συμμετοχές (τρομπέτα από το Νίκο Μπαρδή των Διάφανων Κρίνων στο "Singles", κιθάρα του Ανδρέα Ιωάννου και φωνητικά από τη Mary των Mary and the boy στο "Honey", φωνητικά της Κατερίνας Παπαχρήστου στα "Motel", "Singles" και "Freak"), τα γοητευτικά λυσσασμένα drums (από τους Κώστα Πέρογλου, Θάνο Μιχαηλίδη, Νίκο Μανουσόπουλο, Μιχάλη Καπηλίδη), τις παραμορφώσεις, το μπάσο που διαπρέπει, το μεθυστικά και αποκαλυπτικά λυρικό βιολί του σπουδαίου μουσικού Τάσου Παπαστάμου, την ασύγκριτη δεξιοτεχνία του Γιάννη Βερβέρη να μεταμορφώνει την κάθε νότα της κιθάρας σε εκθαμβωτικό ήχο και την προσεγμένη παραγωγή (με μια μικρή ένσταση), την οποία συνυπογράφει και πάλι ο Άρης Χρήστου. 11 μήνες μετά και συνεχίζει να φεγγοβολάει στη μνήμη μου με την ίδια ένταση. Και αυτό, μόνο τυχαίο δεν είναι.

Closer - Intron

Closer - Motel

Closer - Wander

"The words that they told me can't help me at all and no one can notice that I start to fall"



"I can't remember waking up..."

11. Air formation - Daylight storms

Shoegaze αισθητική και αέρινα φωνητικά, drums ποίηση, πολυεπίπεδες κιθαριστικές μελωδίες, διακριτικά πλήκτρα, ονειρική και υπνωτικά μελαγχολική ατμόσφαιρα. Και όλα αυτά σε βαθμό υπέρμετρα σαγηνευτικό. Κομψοτέχνημα.


Πηγές έμπνευσής τους; Οι Flying saucer attack (δείγμα: 'Come and close my eyes' από το ''Further'') και οι Slowdive (δείγμα: 'When the sun hits' από το ''Souvlaki").
Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας τους Matt Bartram κυκλοφορεί σύντομα προσωπικό δίσκο ('Arundel') με 8 τραγούδια.



"But I swear I'll never kiss anyone who doesn’t burn me like the sun..."

12. Jens Lekman - Night falls over Kortedala

Βαθιά συναισθηματικός, υπέρμετρα ρομαντικός, γεμάτος φαντασία βουτάει στη μνήμη του και ανασύρει στιγμές από προσωπικά του γεγονότα, τη ζωή και την καθημερινότητά του στην Kortedala αποτυπώνοντάς τες άριστα και με φυσικό τρόπο στους υπέροχους στίχους του. Για ακόμα μία φορά ο Jens Lekman μας χαρίζει ηλιόλουστες, μελαγχολικά αισιόδοξες συνθέσεις και μελωδίες που καρφώνονται μονομιάς στο μυαλό, ενώ δεν απουσιάζουν οι πολύχρωμες ενορχηστρώσεις (αμέτρητα μουσικά όργανα και samples παρελαύνουν από το δίσκο), οι αναφορές του στα διάφορα μουσικά είδη και στις επιρροές του, οι εμπνευσμένες συμμετοχές από την Frida Hyvönen και την Sarah Assbring (El Perro del mar) και μία ατμόσφαιρα αγαλλίασης και ευδαιμονίας. Σε κάθε σταυροδρόμι συναντάς και μία έκπληξη, σε κάθε τραγούδι συναντάς την απόλυτη pop ομορφιά.



"We don't want these days to ever end..."

13. Of Montreal - Hissing fauna, are you the destroyer?

Όσο περισσότερο το ακούς, τόσο πιο μεγαλοφυή θα το βρίσκεις. Έμπνευση που ξεχειλίζει, νέος ήχος πιο άμεσος, αυτοβιογραφικοί, άκρως συναισθηματικοί στίχοι, φωνή που μεταμορφώνεται συνεχώς, πολύπλοκα όμορφες συνθέσεις που διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς να προλάβεις να πάρεις ανάσα, κολλητικά refrain, παιχνιδιάρικες indie, χορευτικές, electro pop μελωδίες, φωτεινά synthesizer, drum machine, μπάσο γεμάτο ενέργεια, funk κιθάρες που σφύζουν από ζωντάνια. 12 singles και όμως, ο δίσκος διαθέτει απίστευτη συνοχή. Εξαιρετικός.




"Isn't there anyone else in this place..."

14. Panda bear - Person pitch

Ο Panda bear (δηλαδή Noah Lennox, μέλος των Animal collective) στήνει πρώτα το φόντο με τις επαναλαμβανόμενες μελωδίες, προσθέτει άφθονα samples και loops θολώντας τον ήχο και στο τέλος ισορροπεί άριστα πάνω σε αυτά με τις πολύχρωμες φωνητικές του ικανότητες. Ο δημιουργικός του οίστρος γίνεται αντιληπτός από τη μαεστρία με την οποία κατευθύνει τα τραγούδια μεταλλάσσοντάς τα σε πρωτότυπες μουσικές εμπειρίες. Με ακατάσχετη παιδική διάθεση και ευφορία πετυχαίνει να δημιουργήσει ότι πιο αποκαλυπτικά όμορφο θα ακούσετε φέτος. Μονολεκτικά; Κλασικό.



"From one moment to the next reading in the blogs to know what's best..."

15. Animal collective - Strawberry jam

Ηλεκτρονικά κόλπα (από παράξενα, ambient, ηχητικά στριφογυρίσματα και παραμορφωμένα φωνητικά μέχρι μπουρμπουλήθρες), επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όμορφες μελωδίες και ξεχωριστά λαμπρές ερμηνείες (υπάρχουν εδώ και αυτές), κραυγές, θόρυβοι, γοητευτική υστερία, πιάνο, τραγουδιστά επιφωνήματα (σχεδόν σε όλες τις δυνατές μορφές τους), περίτεχνη ενορχήστρωση γεμάτη εκπλήξεις και πρωτότυπες ιδέες. Είναι αδύνατον να περιγράψεις τον ήχο τους. Αναδομούν τον τρόπο που ακούγεται η pop μουσική με συνεχείς πειραματισμούς και τα καταφέρνουν περίφημα (και πάλι μετά το αριστουργηματικό "Feels"), σχεδόν εθιστικά. Μήπως τελικά το αδικώ με αυτήν τη θέση;




"I took a walk with an invisible friend..."

16. Menomena - Friend and foe

"On their third album, Menomena sound like Spoon on the brink of outer space with Mercury Rev riding in their rocketship. They write collectively, using software they scripted to assemble songs from their own click-tracks and melody snippets--and then re-learn as new, full-bodied entities. The cumulative effect is often collage-like, with piano and scratchy guitar and drums (and an occasional saxophone) dropping in and out as songs clamber forward, fueled by manic creative immediacy. They know how to throw down, too, thick guitars powering "The pelican" but never overpowering the unlikely melodicism and irresistible lyricism of a fragile beauty like "Rotten hell."
Andrew Bartlett



"And the sound in the sky coming down from above. It surrounds you at times and it's whispering, oh..."

17. Okkervil River - The stage names

Το "The stage names" αιχμαλωτίζει την πραγματικότητα με τρόπο κινηματογραφικό. Συναίσθημα που ξεχειλίζει, άμεσες συνθέσεις (σε βαθμό που νιώθεις ένα χέρι να σε αγκαλιάζει στον ώμο), θεσπέσιες ενορχηστρώσεις (είναι τέτοιο το πλήθος των μουσικών οργάνων και κυρίως οι εναλλαγές τους που κάθε τραγούδι είναι μοναδικά ξεχωριστό. Σχεδόν σαν να πρόκειται για μουσική συλλογή με 9 πανέμορφα κομμάτια), έξοχοι στίχοι που μαζί με τη θαυμάσια ερμηνεία του Will Sheff αναδεικνύονται πρωταγωνιστές και παρουσία του Jim Eno (των επίσης αγαπημένων Spoon) στη μίξη. Απαραίτητο.

Άχρηστη πληροφορία: Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε και πάλι από τον William Schaff με αφορμή ένα στίχο από το "Unless it kicks". H limited edition εκδοση του δίσκου συνοδευόταν από ένα δεύτερο cd με ακουστικές εκτελέσεις.






"In an ocean of noise I first heard your voice"

19. Arcade Fire - Neon Bible

Μπορεί να μην είναι 'Funeral', ωστόσο η ομορφιά του είναι αδιαμφισβήτητη.



"This beast caged in the heart of the city"

20. Dälek - Abandoned language

To "Absence" αποτέλεσε δημιουργικό σταθμό στην καριέρα των Dälek. Στο "Abandoned language" συνεχίζουν να προκαλούν τους εαυτούς και να πρωτοτυπούν κάνοντας στροφή από τον σκοτεινό θόρυβο που τους είχαμε συνηθίσει. Η δημιουργικότητα είναι και πάλι παρούσα. 11 τραγούδια, 11 hip hop (ή μήπως rap;) θρίαμβοι με πλήθος ηχητικών παρεμβολών και πειραματικών μεταμορφώσεων των συνθέσεων, έγχορδα και πνευστά, θαυμάσια φωνητικά, εμπνευσμένη παραγωγή και απόλυτα σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα.

Χρησιμοποιώντας λόγια τους: "When you listen to it the first time, you kind of get into it for the melodic reasons, but the more you listen to it the more fucked up you realize it is."

Follow their traces